Ton betrok in 1976 het voormalige winkelpand op Meelstraat 95. Hoewel ene Charles, een figuur uit de Tilburgse drugsscene al veel had gesloopt, was er volgens Ton nog voldoende van de vroegere slagerij herkenbaar. ‘Ik vond nog zoutbakken in de kelder, waarin vroeger het vlees werd gepekeld.’ Hij toont me de granito vloer in de keuken, de vloertegels en kast in de voorkamer. ‘Kijk, allemaal authentiek. Dat geldt ook voor de bovenraampjes daar en en in de achterkamer. Allemaal authentiek. Net als het rolluik.’

De poppenspeler annex beeldend kunstenaar annex dichter leidt me met veel elan door de historie van zijn pand uit 1905. ‘Het was eerst een huis en vanaf 1912 een slagerswinkel. De laatste eigenaar heette Pietje Arens. Die is in een instelling voor dementerende ouderen geëindigd. Kom we gaan buiten kijken.’ Ik kan Ton nauwelijks bijhouden. Zijn loop- en verteltempo gaat steeds in een volgende versnelling.

We staan in het gangetje naast het huis. ‘Hier slachtte Pietje de varkens en hing ze op aan die balken. Ook authentiek.’  Vervolgens komen we in de achtertuin. Het is overduidelijk geen goed onderhouden modeltuin, meer een geconserveerd stuk geschiedenis. We staan voor een stenen bouwwerkje, een ruïne. ‘Dit was de rookoven. Hier werd de hammen en worsten gerookt. Ik heb het laten staan. Dat is mijn band met die historie. En het verwijst naar de archetypische en mythologische vormgeving in mijn beeldende werk.’

Dan wijst Ton me op restanten van een fundament. ‘Daar stond toen het varkenskot. Deze notenboom is nu 108 jaar oud, geplant bij de geboorte van Pietje. Hier naast de notenboom zou Pietje een schat verstopt hebben. Ik ben dus gaan graven naar die pot met gouden dukaten. Toen ik die bereikt had vlogen die dukaten als gouden hommels omhoog, zo langs me heen en weg.’ Ton glimlacht, met de glimlach van de rasverteller. ‘En o ja, daar heb je nog rioolputten, die zijn ook nog uit die tijd.’

We eindigen op het trottoir voor zijn pand. De winkeletalage heeft Ton enkele jaren geleden in ere hersteld. Hij is ingericht met allerlei creaties, waaronder foto’s, schilderijen, poppen, dierfiguren en kleine installaties. ‘Ik had dit al gedaan en nu bleek dat het prima paste in de Ramen Route die ze hier elk jaar organiseren. Mijn raam is een permanente invulling. Volgend weekend is de volgende editie van die route. Kom je kijken?’ Ik knik bevestigend en neem afscheid van Ton. Bij het weglopen zie ik dat hij naar iets boven in zijn voorgevel kijkt. Alsof hij iets ontdekt wat hij nog niet eerder zag.